(Zelf)liefde ofzo: over knappe vaders op Instagram, onverwachte verliefdheden en waarom ik (nog) geen stiefmoeder ben

Hoe het écht is om te daten met een ouder wanneer je zelf geen kinderen hebt en midden twintig bent.

Het is Vaderdag, na mijn verjaardag en Moederdag de beste feestdag van het jaar. Niet omdat ik nu zo blij ben voor mijn ouders (sorry mam en pap), maar omdat mijn Instagramfeed de hele dag vol staat met foto’s en filmpjes van mooie, oudere mannen. Mijn hemel, wat hebben sommige van jullie knappe vaders. Toch heb ik onlangs voor het eerst met een vader gedated, en wist ik niet wat ik daar als vijfentwintigjarige nu echt van moest vinden.

‘Oh ja, hij is wel een vader.’

Mijn vriendin Julia kijkt met een opgetrokken wenkbrauw op vanaf mijn telefoon, waar ze door foto’s scrolt van mijn aankomende date op zondag. ‘Hoe oud is hij dan?’

Ik draai mijn hoofd weg en fluister zachtjes. ‘35.’

Ze kijkt me strak aan. ‘Ik dacht dat je niet meer zou daten met mensen ouder dan dertig.’

‘Jaaa…’ Ik lach schuldig. ‘Maar goed, dat is niet eens het grootste probleem. Wat denk jij: moet ik niet met hem op date gaan omdat hij een kind heeft?’

Julia schudt haar hoofd. ‘Nee joh, het is toch niet jouw kind. Hoe groot is de kans nou dat je een relatie krijgt met deze man?’

Dit was overduidelijk een gesprek tussen twee vrouwen die beide nog nooit met een ouder hadden gedated en zelf geen kinderen hebben. Ik werd namelijk wél halsoverkop verliefd op deze man. Al tijdens de eerste date. En ook al heb ik zijn dochter uiteindelijk nooit ontmoet, speelde zij wel indirect een rol in onze connectie.

Iets wat ik absoluut niet wilde, was ook maar een seconde fantaseren over een wereld waarin hij geen kind had. Dat gevoel kende ik namelijk maar al te goed, van sommige partners van mijn ouders na hun scheiding. Als kind voelde ik het meteen wanneer ze eigenlijk stiekem wensten dat ik, en mijn broertje en zusje, er niet waren. Dat ze liever mijn moeder of vader helemaal voor zichzelf hadden gehad, zonder te hoeven dealen met de problemen die ik alleen maar had omdat zij ooit een partijtje onveilig hadden lopen vrijen. Ja hállo, ik heb er ook niet voor gekozen om geboren te worden? Dus ja, sorry voor het bestaan, I guess?

Ik heb dus ook nooit in die stiekeme fantasie geleefd. Hij is nu eenmaal vader, en dat heeft hem ook de man gemaakt waar ik zo gek op ben. Maar toch zou ik liegen als ik zou zeggen dat zijn ouderschap geen complicaties met zich meebracht, ook binnen onze connectie. De uitdagingen van het opvoeden van een kind en co-ouderschap zijn geen geintje. Het brengt simpelweg uitdagingen met zich mee die je je als (nog) geen ouder niet van tevoren kunt voorstellen.

Uiteindelijk zijn deze hot dad en ik nu niet bij elkaar, maar om andere redenen dan zijn ouderschap. Dat heeft me zeker met een gebroken hart achtergelaten, juist omdat we het allebei zo graag wilden. Alleen werkt het soms gewoon niet, en doet het meer fout dan goed. En ook al grap ik naar mijn vrienden weleens dat ik blij ben dat ik geen stiefmoeder ben, had ik het wél gedaan. Met plezier. Met toewijding. Want wanneer je verliefd bent, valt alles wat ooit logisch was weg. Het maakte me dus niet meer uit. Ik wilde met hem zijn en alles wat daarbij kwam kijken.

In zijn leven staat er namelijk altijd iemand anders op nummer één, en ik zou het ook niet anders willen zien. In mijn ogen is een goede ouder iemand die altijd kiest voor wat het beste is voor hun kind. Wat kan verschillen van ervoor kiezen meer/minder te werken, tot aan in therapie gaan, tot aan een date afzeggen omdat je kind je nodig heeft. Ik had er dus vrede mee dat een relatie met hem zou betekenen dat ook ik soms zou moeten inleveren. Dat er soms keuzes gemaakt zouden worden waar mijn voorkeur niet lag. Dat we als koppel op sommige vlakken minder vrijheid zouden hebben.

Daarnaast geloof ik dat een kind juist veel kan toevoegen aan je leven, ook als het niet biologisch van jou is. Zelf heb ik tot nu toe nooit een sterke kinderwens gehad, maar ik zie wél hoe bijzonder het is om een kind te hebben. Het is zo’n rauwe, pure spiegel in een wereld die vaak oneerlijk en hard is. En juist dat maakt het prachtig. Het is een liefde die met geen enkele andere te vergelijken valt. Dus ja, het was vast moeilijk en mooi tegelijkertijd geweest. En daar stond ik voor open. Maar nu het tussen ons om andere redenen niet heeft gewerkt, merk ik wel dat ik me bewuster ben geworden van hoeveel druk ouderschap op een connectie kan leggen.

Dus zou ik ooit nog een vader daten? Of moeder? Op dit moment zou ik daar wel twee keer over nadenken, zelfs om überhaupt op die eerste date te gaan. Liefde is namelijk onverwachts, en momenteel bevind ik me in zo’n bijzondere periode van mijn leven waar vrijheid écht voorop staat, dat iemand daten met zoveel verantwoordelijkheid me niet echt trekt (voor zover je daar überhaupt controle over hebt). Dat kan echter over een aantal maanden weer compleet anders zijn. Maar als ik mezelf, of iemand anders zonder kinderen, een advies zou geven over daten met een ouder, dan is het dit: neem het niet licht. Denk er van tevoren goed over na. En besef dat wanneer je in een relatie stapt met een ouder, jij óók invloed zult hebben op het kind. Gezien en ongezien.

Vandaag kijk ik dus met veel plezier naar al jullie stories, maar zal ik niet in de rij staan om je nieuwe stiefmoeder te worden. Voor nu leef ik even mijn Carrie Bradshaw in Bali era. Want laten we eerlijk zijn: als hot dad en ik onze eigen shit hadden kunnen fixen, was ik waarschijnlijk inmiddels wél in mijn stepmom era beland. En hoe goed (neppe) bontjassen me ook staan, denk ik dat ik op mijn vijfentwintigste tóch nog liever in bikini rondloop. Met een havermelk iced cappuccino in mijn hand, geen speelgoed.